Διασχίζοντας τον ωκεανό

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Μαύρο και κυανό

Ο καθένας μας έχει ένα διαφορετικό τρόπο να εκφράζεται ,δεν ειναι ντροπη. Εκείνος που θα ξεφτιλίσει και θα περιγελάσει την τέχνη άθελα του θα δείξει πως κοροϊδεύει τον εαυτό του γιατί και εκείνος με την σειρά του είναι τεχνη.
Αυτή την στιγμή ξεβράζομαι σε μια ακτή μαύρο και κυανό περιτυλίγουν το κορμί μου .Κοιτάξτε κάνεις δεν λείπει από την λέξη θρήνος, όλοι είμαστε παρών. Παλεύω με τα βράχια, παλεύω την άβυσσο και φτύνω .Ιδού η απόρριψη ιδού και ο ύμνος εις τον κράσο .Να μην θέλεις να γράψεις και να θες να ενδώσεις .Αυτή την στιγμή που γραφω έχω ένα τίποτα ,ούτε κρασί ούτε γελοιότητα. Λένε πως περνάμε και φεύγουμε μα κανένας δεν φεύγει τι και αν το φωνάξει, απλά πιάστηκε από τους ήχους και τους πετρωμένους τοίχους όλα παραμένουν το ίδιο .Το χαμόγελο είναι η ενσάρκωση του θεάτρου η μετεμψύχωση της θλίψης .Θέλω να ξαπλώσω ,θέλω να πέσω να ηρεμήσω..καλύτερα να νιώθεις παράφρων παρά ένα μέτριο συναίσθημα περιτριγυρισμένο από όρια και ευθείες.
...