Μην την αφήσεις να το πιστέψει αν και εσύ δε το έχεις πιστέψει γιατί θα έχει πολύ άσχημη κατάληξη.
Ο πόθος είναι σαν ωρολογιακή βόμβα καμικάζι.
Κανείς δεν θέλει να είναι ένα νούμερο χωρίς να ξέρει σε ποια σειρά βρίσκεται, ούτε επίσης να μην γνωρίζει τον τύπο του νούμερου.
Στην άκρη βρίσκονται οι παλιές συνήθειες που λειτουργούν σαν αντιβίωση, ένα καλό κοκτέιλ και ο πόνος θα εκρήγνυται σαν το ηφαίστειο στην Πομπηία.
Ξύπνησα γεμάτη με οργή που δε μου έφτανε η πικρία σου, μου ήταν ολιγαρχικά συνηθισμένη.
Ίσως τώρα πρέπει να αντιστραφούν οι ρόλοι.
Πρέπει να γεμίσω με τόσες μελανιές που να σε βλέπω για καιρό χωρίς να είσαι εκεί.
Με ένα ιδρώτα να με λούζει
θα τελειώσει με το οξυγόνο μου να παλεύει να μείνει σταθερό.
Δες τους εκεί που κάθονται ξέρουν γιατί.
Μωρό μου όλοι τα κενά μας να γεμίσουμε θέλουμε
αυτή η λούπα μου φλιπάρει το μυαλό
έχουμε μεγαλώσει για να κρυβόμαστε
αν δεν θες να το κάνεις εσύ γιατί δεν σε φτάνει εκεί συγχώρεσε με θα το κάνω εγώ αλλά να ξέρεις
θα είσαι πολύ μικρός για να σε δω
δεν με σταματά ούτε η ηθική ούτε η αρχή
να περνάμε καλά εδώ και εκεί πέρα
πεθαίνω από την ντροπή
κοκαλώνω ξανά σα παγωμένο κούτσουρο
και αναρωτιέμαι γιατί πάντα ζητάμε ασφάλεια εκεί που ποτέ δεν θα πάρουμε
τι δεν είναι πια αρκετό που δεν μπορεί να κάνει σε εσένα;