Δεν μπορώ να σε κάνω να με αγαπήσεις και αυτό με διαλύει, με κάνει αδύναμη. Ότι και να έχω είναι άσκοπο αν δεν μπορώ να σε κάνω να δεις, με κάνει να αισθάνομαι μηδαμινή, ένα τίποτα. Με βλέπεις να πέφτω και εγώ προσπαθώ να δω που θα προσγειωθώ. Προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα στα σκατά να τον μαζέψω και να έρθω ξανά μα εσύ ή θα έχεις φύγει ή θα με αγνοήσεις. Πνίγω τον εαυτό μου να με γλιτώσω από την ντροπή της αποτυχίας αν θα αποτύχω ξέρω καλά τι πρέπει να κάνω. Καμία ελπίδα και προπάντων κανένας να με περιμένει, μια κουραστική επανάληψη της κοστολόγησης, βαβούρα σε ένα κρεβάτι για το ποιος θα πρωτοπρολάβει να με γεμίσει ευτυχία ενώ εγώ θα κάθομαι στην γωνία μου.
Αν αισθάνεσαι κάτι πες το μην περιμένεις το αύριο γιατί μπορεί και να μην υπάρχει. Το ξέρω ότι η αλήθεια πολλές φορές μπορεί να τρομάζει μα η ζωή τρέχει πιο γρήγορα από την ψυχή και μας αφήνει κενούς χωρίς ίχνος ευαισθησίας.