Σταμάτησα πια να πιστεύω στο κάτι ,γιατί αυτό το κάτι δεν είναι παρά ένα τίποτα και όταν ανακαλύψουμε τι πραγματικά ζητάμε θα έχουμε πάρει τα αρχίδια και θα τα έχουμε φάει .Όσο και να πιστεύεις στο ελπίζεις είναι σαν να χάνεις τον χρόνο σου ψάχνοντας λεφτά στα σκατά.Τόσες φορές και ποτέ δεν θα σταματήσεις είναι ένα συμβόλαιο της ψυχής είναι μια κακόγουστη επανειλημμένη φάρσα.

Τα δύο αντίθετα άκρα συναντιούνται να πιούν στην υγειά μας.

Μοιάζουν τόσο πολύ ο ένας από τους δυο ήταν πιο ξέγνοιαστος και απλός είναι καθαρός στα όρια του ανάλαφρου. Χωρίς να αφήσει υπαινιγμούς και στεναχώριες ανέφερε το άλλο μισό του με ένα χαρωπό χαμόγελο.
Μα το άλλο μισό του όσο και να έμοιαζε με εκείνον δεν ήταν ίδιος. Είχε ένα σφιγμένο και ταλαιπωρημένο στήσιμο στο να υποκρίνετε μια αμετάκλητη χαρά.
Ήταν ανυποψίαστος στεκόμενος απέναντι στον εαυτό του ότι δεν θα αναγνώριζε τι πραγματικά τον κάνει να σκέφτεται πόσο δυστυχισμένος είναι.
Κάποιες φορές δε έριχνε και ένα βλέμμα του χαμένου δίνοντας έμφαση στην ανυπόστατη ισορροπία του.
Έδειχνε τόσο εγκλωβισμένος που είχε αρχίσει να φοβάται και να σπαράζει μέχρι να στραγγίξει και το τελευταίο δάκρυ από μέσα του.

Δεν πρέπει να μπλέκεις τα αισθήματα με την κτηνώδη ικανοποίηση. Λίγο παραπέρα και θα καταλάβουμε πως το να πλευρίζεις με κάποιον είναι εμφανή επιρροή κάποιας ουσίας. Δεν είμαστε ικανοί ούτε για αυτό ούτε γενικά, για αυτό αποκαλούμαστε άνθρωποι.
Γιατί σε αυτό τον ωκεανό ανθρώπων θα υπάρξει κάποιος που θα πιστέψει σε εσένα και εσύ θα τον αδειάσεις.Στο τέλος όλοι παίρνουμε αυτό που δίνουμε είτε είναι λίγο είτε πολύ. Η γη γυρίζει και η ζωή είναι επίπεδη αν πιείς λίγο ακόμη όλα θα σου είναι επίπεδα.
Στην υγειά σου

Παράλληλο σύμπαν

Είδα κάτι όμορφο να ξεπηδάει μέσα από το σώμα μου, κάτι που απότομα σωριάστηκε.
Δεν υπήρχε ποτέ εμείς , είπε και συνέχιζε να μου προσφέρει τα υπολείμματα της ζωής του μέσα από ένα γυάλινο μπουκαλάκι.
Ούτε και εγώ θυμάμαι πως βρέθηκα να περιπλανιέμαι σε ένα σύμπαν που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά που ζητάω, απλά μου προκαλεί κατάχρηση.
Τι θα μπορούσε να με κάνει να σταματήσω να παραπατώ και να δημιουργώ εφιάλτες σε κάθε πρόσωπο που αντικρίζω ανάμεσα στο πλήθος που βρίσκομε και εγώ ;
Άρχισα να κρυώνω και να ζεσταίνομαι ταυτοχρόνως, γαμώτο κάτι πάει λάθος μάλλον πρέπει να κάτσω σπίτι.
Η ζωή άρχισε να κυλάει πιο γρήγορα μα δεν μπορώ να την φτάσω έχω σκαλώσει ‘’κάπου’’, είναι όντως δύο οντότητες που κάνουν την τροχιά τους γύρω από υπαρκτά και μη υπαρκτά γεγονότα.Οτιδήποτε στερείται χωρίς υπερβολή μένει σίγουρα μέσα μας και δεν λέει να βγεί.
‘’Βγάλε τα έξω’’ μην τα κρατάς μέσα σου, κάπως έτσι ξεκίνησε.
Άντε και γαμήσου.
Ένα χαμόγελο τόσο όμορφο τόσο γλυκό που τελικά καταλήγει να είναι τεχνητό τι απογοήτευση, τι εξαπάτηση από τον ίδιο μας τον εαυτό.Μα το πιο άσχημο είναι όταν θα είσαι στην θέση του να πρέπει να μπείς στην διαδικασία να κατασπαράξεις ότι αληθινά έχει απομείνει που να σε κάνει χαρούμενο με την δικαιολογία του ταξιδιού.
Κάθε ταξίδι έχει ένα προορισμό συνήθως δεν φτάνουμε εκεί αλλά ζούμε την γνωστή διαδρομή, τι γίνεται όταν και αυτή δεν υπάρχει τελικά ;
ήμασταν τελικά σε λάθος βαγόνι..

Επικροτώντας το λάθος

Μέση επικοινωνία

Η επικοινωνία ανάμεσα σε δυο άτομα είναι μια σύνδεση και ένας ορισμός για την αύρα και τον ρόλο του να εισέρχεσαι και να χωράς σε κάποιον. Είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στην ζωή ακόμα και στην στιγμή, να αφήνεις κάποιον να εισχωρήσει και όχι να ισχυριστεί πως το έκανε. Η διαφορά όμως που παραθέτει αυτές τις δυο έννοιες δεν είναι λεξιλογικός διαχωρισμός αλλά ‘’ψυχεδελικός’’ το σύνολο τον αποφάσεων εν ώρα νηφαλιότητας.
Το σεξ είναι εύκολο να έρθει δεν χρειάζεται καν να σκεφτείς τι θα κάνεις απλά κυλαει το θέμα είναι να πετύχεις το νοητικό επίπεδο. Η μεταφορική επαφή είναι ίσως η πιο δυσβάστακτη προσπάθεια. Μπορεί να είναι η δεύτερη φορά που κάνεις σεξ ,μπορεί και η ενενηκοστή όπως και να ‘χει δεν πρέπει να πεις έγινε οπότε τώρα δεν πρέπει να σκεφτομαι κάτι, επιθυμώ κάτι οπότε πρέπει και να το πράξω. Εκείνη τη στιγμή δίνεσαι αφήνεις εκείνον να μπει μέσα σου και να στοιβάξει την βρώμα της επιθυμίας. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αλλάζει ένας μορφασμός αλλάζει μια ηθική τόσο για το σώμα σου αλλά και για τον εαυτό σου.
Το πρωί που θα ξημερώσει θα σε βρει κάπου ξεχασμένη λέγοντας πως έκανες κάτι το όποιο δεν έχει να λέει.
Κάτι που καυχιέται και τελικά δεν καταλήγει κάπου, ένα χαμόγελο υποκριτικό και παραπλανητικό που δεν έχει να σου προσφέρει τίποτε άλλο εκτός από ένα πάτημα πιο κάτω και από τον πάτο.

Ο δρόμος

Δεν ειναι αναγκαίο να περιμένεις απο τους άλλους να σου πούν τι είναι σημαντικό και τι όχι.Τόσα όμορφα πράγματα κατα ένα περίεργο τρόπο συνθλίβονται.
Θέλω να ακούσω οτι είσαι νηφάλιος,καθαρός.
Μία και δεκαοχτώ πρέπει να ξεκουραστώ,εσύ που δεν θα κοιμηθείς έχεις αρκετό χρόνο για να σκέφτεις και να πράξεις.Γιατί δεν έχει σημασία το που θα καταλήξεις αλλα τα στάδια που θα περάσουν για να φτάσεις εκεί.
Καληνύχτα

4 μέρα χωρίς γεύση και οσμή..

Δεν είναι κακό να ερωτεύεσαι εύκολα, να ερωτεύεσαι και να επιλέγεις που θα αφοσιωθείς. Δεν είναι άσχημο να φλερτάρεις δεν είναι άσχημο να ακροβατείς στην άψις των φρένων. Μια βουτιά προς κάτω τεντώνοντας το δεξί σου πόδι αναστυλώνετε και στέκετε σαν μαριονέτα με φανταχτερά ρούχα στο τσιρκο. Χαμογέλα τόσος κόσμος σε κοιτά προσηλωμένος έτοιμος να εκσπερματίσει μόνο και μόνο από το σκίσιμο στο μεγάλο στήθος σου ,σταθεροποιεί την τιάρα ανεβάζει την ζαρτιέρα και εστιάζει στα μεγάλα φώτα ,τα πολύχρωμα ,τα αχόρταγα πλαστικά τέρατα .Κραυγές λύκων πλησιάζουν μα δεν υπάρχει γυρισμός ποτέ δεν κοιτάς πίσω ,έρχονται και σου ξεριζώνουν τα χέρια. Λασπωμένο κόκκινο αίμα ξεβράζει στην λαμπερή σκηνή απόψε λες και το έχουν φτύσει ,λες και το έχουν γαμησει. Αμήχανο γέλιο σάστισε σε ένα πεζοδρόμιο μια άχαρη μέρα να ξαποστάσει` μαύρο νότο στο στόμα και φτηνή κολόνια. Ξυλοπόδαροι, γίγαντες με δυο κεφάλια, παραμορφωμένοι με ξεσκισμένο χαμόγελο και τραπουλόχαρτα στις τσέπες να κρεμούν, τρέχουν έρχονται πάνω της και της φωνάζουν. Ποτέ δεν έκανε καλά την δουλεία της κλασική γκόμενα με τραβηγμένο κραγιόν και ρουθούνια λερωμένα από κοκα. Βγάζει τα γοβάκια τις αποχωρεί σύρεται προς τα έξω αναπνέοντας λίγο χιόνι.

Μαύρο και κυανό

Ο καθένας μας έχει ένα διαφορετικό τρόπο να εκφράζεται ,δεν ειναι ντροπη. Εκείνος που θα ξεφτιλίσει και θα περιγελάσει την τέχνη άθελα του θα δείξει πως κοροϊδεύει τον εαυτό του γιατί και εκείνος με την σειρά του είναι τεχνη.
Αυτή την στιγμή ξεβράζομαι σε μια ακτή μαύρο και κυανό περιτυλίγουν το κορμί μου .Κοιτάξτε κάνεις δεν λείπει από την λέξη θρήνος, όλοι είμαστε παρών. Παλεύω με τα βράχια, παλεύω την άβυσσο και φτύνω .Ιδού η απόρριψη ιδού και ο ύμνος εις τον κράσο .Να μην θέλεις να γράψεις και να θες να ενδώσεις .Αυτή την στιγμή που γραφω έχω ένα τίποτα ,ούτε κρασί ούτε γελοιότητα. Λένε πως περνάμε και φεύγουμε μα κανένας δεν φεύγει τι και αν το φωνάξει, απλά πιάστηκε από τους ήχους και τους πετρωμένους τοίχους όλα παραμένουν το ίδιο .Το χαμόγελο είναι η ενσάρκωση του θεάτρου η μετεμψύχωση της θλίψης .Θέλω να ξαπλώσω ,θέλω να πέσω να ηρεμήσω..καλύτερα να νιώθεις παράφρων παρά ένα μέτριο συναίσθημα περιτριγυρισμένο από όρια και ευθείες.
...