είναι μεγάλη η αγάπη μου για το άτομο σου
εαν δεν μπορείς να την πάρεις θα την αφήσω να φύγει.
Όταν σηκώνω τα μάτια μου στο βλέμα σου καταπιάνομαι στην αμφιβολία σου
και γιατί όχι; ποιός δεν αμφισβήτησε αυτό που είδε.
Ενίοτε έπιανε τα χαμηλά γιατί δεν ήξερε πως μπορούσε να πιάσει παραπάνω.
Για αυτό είμαι εδώ να τοποθετηθώ και με ειλικρίνεια να υπολογίσω τις ζημιές, καθώς όταν θα πλαγιάσω το βράδυ θέλω να στεριθώ κάθε αγωνία που μαραζώνει το μέσα μου.
Είναι κάτι συνηθισμένο, να σκοτώνουμε το μέσα μας, δεν μπορεί να γραφτεί αλλά μένει στο νού όταν απολογίζεσαι τα χαμένα.
Θα πνιγεί, σιωπηλά θα ταξιδέψει εκεί που πηγαίνουν και όλες οι υπόλοιπες.
Ταπεινά πονώ εαν θα σε σωπάσω.
Εάν έτσι φέρω σε εσένα αναπνοή, εμένα θα με περισσέψει.
