Διασχίζοντας τον ωκεανό

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Σταμάτησα πια να πιστεύω στο κάτι ,γιατί αυτό το κάτι δεν είναι παρά ένα τίποτα και όταν ανακαλύψουμε τι πραγματικά ζητάμε θα έχουμε πάρει τα αρχίδια και θα τα έχουμε φάει .Όσο και να πιστεύεις στο ελπίζεις είναι σαν να χάνεις τον χρόνο σου ψάχνοντας λεφτά στα σκατά.Τόσες φορές και ποτέ δεν θα σταματήσεις είναι ένα συμβόλαιο της ψυχής είναι μια κακόγουστη επανειλημμένη φάρσα.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Τα δύο αντίθετα άκρα συναντιούνται να πιούν στην υγειά μας.

Μοιάζουν τόσο πολύ ο ένας από τους δυο ήταν πιο ξέγνοιαστος και απλός είναι καθαρός στα όρια του ανάλαφρου. Χωρίς να αφήσει υπαινιγμούς και στεναχώριες ανέφερε το άλλο μισό του με ένα χαρωπό χαμόγελο.
Μα το άλλο μισό του όσο και να έμοιαζε με εκείνον δεν ήταν ίδιος. Είχε ένα σφιγμένο και ταλαιπωρημένο στήσιμο στο να υποκρίνετε μια αμετάκλητη χαρά.
Ήταν ανυποψίαστος στεκόμενος απέναντι στον εαυτό του ότι δεν θα αναγνώριζε τι πραγματικά τον κάνει να σκέφτεται πόσο δυστυχισμένος είναι.
Κάποιες φορές δε έριχνε και ένα βλέμμα του χαμένου δίνοντας έμφαση στην ανυπόστατη ισορροπία του.
Έδειχνε τόσο εγκλωβισμένος που είχε αρχίσει να φοβάται και να σπαράζει μέχρι να στραγγίξει και το τελευταίο δάκρυ από μέσα του.

Δεν πρέπει να μπλέκεις τα αισθήματα με την κτηνώδη ικανοποίηση. Λίγο παραπέρα και θα καταλάβουμε πως το να πλευρίζεις με κάποιον είναι εμφανή επιρροή κάποιας ουσίας. Δεν είμαστε ικανοί ούτε για αυτό ούτε γενικά, για αυτό αποκαλούμαστε άνθρωποι.
Γιατί σε αυτό τον ωκεανό ανθρώπων θα υπάρξει κάποιος που θα πιστέψει σε εσένα και εσύ θα τον αδειάσεις.Στο τέλος όλοι παίρνουμε αυτό που δίνουμε είτε είναι λίγο είτε πολύ. Η γη γυρίζει και η ζωή είναι επίπεδη αν πιείς λίγο ακόμη όλα θα σου είναι επίπεδα.
Στην υγειά σου