Τα όνειρα αργοπεθαίνουν, η θέληση αρχίζει να ξεχνά την προσωπικότητα της.
Ξεκινάς συνέχεια απο εκεί που το άφησες με την θέληση να είναι κάτι καινούργιο.
Είναι κύκλοι που περιστρέφονται σε ένα όνειρο, αυτό είναι και η μόνη κινητήρια δύναμη του υπάρχω.
Σιγής στην ανάμνηση, μα τίποτα δεν είναι καλύτερο όταν πείς αντίο.
Στο ήλιο, στα χρώματα του, στις σκιές τις άνοιξης, μα τίποτα δεν είναι καλύτερο απο την συνύπαρξη.
Η μόνη αληθινή ελευθερία είσαι εσύ, πολλές φορές η φυγή φάνταζε ιδανική μα που είναι πραγματικά η ιδανική καλύτερη λύση;
Για ένα μεγαλύτερο όνειρο που δεν θα βασίζεται σε εξαπάτηση.
Το καλύτερο θα ήταν η λύση στο πρόβλημα, ήταν, όχι πια.
Θα μάθεις πολλά και θα γίνεις καλύτερος, το πιο χρήσιμο απο όλα θα είναι να μάθεις να χάνεις.
Θα μάθεις να σηκώνεσαι, θα μάθεις να το θυμάσε.
Το όνειρο ίσως τότε αξίζει περισσότερο.

Σε μια περίοδο όπου η πραγματική χολέρα είναι ο φόβος απαιτείται να είσαι ο καλύτερος σου εαυτός.
Μια καταστολή κεκλεισμένων των θυρών, εκεί αρχίζει η αντιστροφή αναμέτρηση, στα ψηφία της πραγματικής πτώχευσης.
Έχει ήδη εκτελεστεί, τα όργανα αυτών των εντολών έρχονται απο ψηλά.
Εκεί ψηλά οι αποφάσεις είναι μονομελής, πάντα ηταν, τώρα απλά όλα επικεντρώνονται σε ένα παράγοντα, έσενα απέναντι σε εμφανή περιορισμούς.
Σαφή ανικανότητα να ανταπεξέλθεις σε μια υποχείρια εποχή
η εναντίωση δημιουργείται σαν μια τετελεσμένη πράξη.
Το κυνήγι ξεκίνησε
επέλεξε το καλύτερο σου όπλο
στρέψε το σώμα σου σε ένα καθρέφτη
τώρα δες πόση δύναμη έχεις αντιμετωπίζοντας εσένα
πριν πεις τι είσαι
πριν μηδενίσεις
αυτο εκεί είσαι εσύ
δεν είναι κανείς εκεί
μόνο αυτό
το έτερο του αυτού
η γέννηση του φόβου.
Όσες δικαιολογίες και να πέσουν στο τραπέζι
η γέννηση βιώνεται στην πτώση
αντηχεί στον ίδιο τον έτερο
δικαίωση στην υποταγη
γιατι ποτέ δεν θα νικιέται
στην λάμψη του χρυσού
της πολύτιμης αυταρέσκειας
της υπεράσπισης.
Θα έρθει η βιαιότητα
μα δεν θα'ναι στην ευθεία
θα περάσει ξυστά
γιατί το έτερο του αυτού
είναι η γέννηση του φόβου
το σκουπίδι μιας τρομοκρατικής αυτοκρατορίας.