Άρνηση, παθητική και ενεργητική
Έλεγχος, σταθερά αυξανόμενος
αλλά και ανύπαρκτος
Άρνηση, για την απουσία επιλογής
αλλά και για τον έλεγχο
Ψέμα, ουδέν κρυπτόν
άπλα μη αναφερθείσε
Αποφυγή, εύκολη
Ντροπή όντας μεταβλητή τροπή
τίποτα
φάση αντίφαση για αυτό
Εξουθενωτική αμφιβολία
Άρνηση για τη μη αμφιβολία
Κυριαρχία της αναρχίας
πειθαρχία μέσω υπόταξης
αβίαστη ελευθερία
κατάπνιξη συνείδησης
μηδέν, άρνηση.


Ψύχωσης
φυσιολογική και απρόσεκτη
μανία της
συνοχής μη
αντιστάθμιση λογικής,
όλα μηδενίζονται μπροστά στην αναβολή
ή και πολλαπλασιάζονται
ως εκ τούτου
ανάγκη απλή και απέραντη


Τίποτα, συναίσθημα απαθές
ανύπαρκτης θέλησης
συναίσθημα αναγκαίας υπομονής
εξαναγκαστικής ή ηθικής
χωρίς άλλες εικασίες
το τίποτα υπερισχύει

Τις μεγαλύτερες μπούρδες θα τις κάνει όταν νομίζει πως το έχεις χάσει
Μην την αφήσεις να το πιστέψει αν και εσύ δε το έχεις πιστέψει γιατί θα έχει πολύ άσχημη κατάληξη.
Ο πόθος είναι σαν ωρολογιακή βόμβα καμικάζι.
Κανείς δεν θέλει να είναι ένα νούμερο χωρίς να ξέρει σε ποια σειρά βρίσκεται, ούτε επίσης να μην γνωρίζει τον τύπο του νούμερου.
Στην άκρη βρίσκονται οι παλιές συνήθειες που λειτουργούν σαν αντιβίωση, ένα καλό κοκτέιλ και ο πόνος θα εκρήγνυται σαν το ηφαίστειο στην Πομπηία.
Ξύπνησα γεμάτη με οργή που δε μου έφτανε η πικρία σου, μου ήταν ολιγαρχικά συνηθισμένη.
Ίσως τώρα πρέπει να αντιστραφούν οι ρόλοι.
Πρέπει να γεμίσω με τόσες μελανιές που να σε βλέπω για καιρό χωρίς να είσαι εκεί.
Με ένα ιδρώτα να με λούζει
θα τελειώσει με το οξυγόνο μου να παλεύει να μείνει σταθερό.
Δες τους εκεί που κάθονται ξέρουν γιατί.
Μωρό μου όλοι τα κενά μας να γεμίσουμε θέλουμε
αυτή η λούπα μου φλιπάρει το μυαλό
έχουμε μεγαλώσει για να κρυβόμαστε
αν δεν θες να το κάνεις εσύ γιατί δεν σε φτάνει εκεί συγχώρεσε με θα το κάνω εγώ αλλά να ξέρεις
θα είσαι πολύ μικρός για να σε δω
δεν με σταματά ούτε η ηθική ούτε η αρχή
να περνάμε καλά εδώ και εκεί πέρα
πεθαίνω από την ντροπή
κοκαλώνω ξανά σα παγωμένο κούτσουρο
και αναρωτιέμαι γιατί πάντα ζητάμε ασφάλεια εκεί που ποτέ δεν θα πάρουμε
τι δεν είναι πια αρκετό που δεν μπορεί να κάνει σε εσένα;

- Παραδόξως σήμερα νιώθω καλά, ούτε ζαλάδες ούτε τίποτε.
Αναρωτήθηκα ποια είναι η αξία του να κάνεις τελικά σεξ.
Δεν μπορώ να καταλάβω.
Είναι αντιδραστικό, κυριαρχικό ή κάτι παραβιαστικό;

Φαντασιωνόμουν ότι είμαστε ίδιες αλλά στο τέλος εγώ μάτωσα.

Οι υποχρεώσεις γίνονται ρουτίνα και ο μόνιμος φόβος είναι να είμαι ελλιπείς.
Η έννοια της φορμαλιστικής πραγματικότητας του να μην είσαι αρκετός, πάσχω και από αυτό.
Έρωτας
Ερωτευόμαστε την ιδέα που έχουμε φτιάξει για κάποιον και δυστυχώς αυτό καταλήγει στον εαυτό μας.
Γιατί είτε έτσι είτε αλλιώς όλα είναι εγωιστικά.

Ένας πόνος είναι καλός μόνο όταν γίνετε σωστά και από τις δύο μεριές

Μόλις τελειώσανε υπήρξε μια παύση, κάποιες λέξεις άρχισαν να βγαίνουν σιγά σιγά και εκείνη αύριο θα φύγει.
Σε κάθε απόφαση υπάρχει και μια θυσία που πρέπει να κάνουμε, έτσι;
Σωστά;
..
Αυτή δεν είναι η ζωή;
..
και τον κοίταζε σαν παιδί, περιμένοντας την επιβεβαίωση μη τυχόν και υπολόγισε κάτι λάθος.
Ναι, έτσι είναι.
.
και τότε όλα έσβησαν
εκείνη, η ήδη καθορισμένη απόφαση έπεσε βαριά σαν πέτρα και την έπνιξε.
Όλες οι μελλοντικές αποφάσεις θα στηρίζονται σε μια και μόνο λέξη, θυσία.
Η ιδέα μίας λέξης πήρε σάρκα και οστά και της έμπηξε όσο πιο βαθιά μπορούσε το ψαλίδι.
Ανυπόφορη και τραγική εκείνη αποτραβήχτηκε, στα επόμενα δευτερόλεπτα είδε τη συνέχεια σε γρήγορη κίνηση.
Δεν ήταν θέμα να να παραδεχτεί κάτι επί του θέματος άλλα θέμα συνοχής.
Ένα σουρωτήρι θύμιζε η μορφή της, ότι και να προσπαθούσε να πιάσει από κάπου θα έμπαζε.
δεν την συνεπήρε η αλήθεια, χαμήλωσε το κεφάλι της και προσπάθησε να κρυφτεί στο στέρνο του.
Μη ψάχνεις να βρεις απάντηση σε κάτι του οποίου η απάντηση θα είναι επίπεδη.
Γυρίζοντας πίσω στην ταπετσαρία του βάθους της πόρτας μια ζωή σαν στάση junk food την περίμενε, γεμάτη με άσχημο πορνό και μια νέα εξάρτηση.
Θα πέσει με τα γόνατα στο πάτωμα και θα το καθαρίσει, θα τρίβει ένα ένα τα υπολείμματα από τα πιάτα και τα μάτια τις θα ΄ναι τρύπες κενές με ένα αχανές βλέμμα.

Έλκος, στον κύκλο.

Ήρθε και αυτή ημέρα στο τέλος της πάλι.
Χάνοντας τον πόλεμο εξαιτίας του εαυτού μου.
Ηττήθηκα πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας. Πριν προλάβει ο άλλος να με προσπεράσει το κάνω πρώτα εγώ γιατί περιμένω πολλά και τίποτα, πέφτω χαμηλά και υψώνομαι στο επαρκώ.
Γνώριμη αίσθηση και πια καλοδεχούμενη, μα για πια μάχη μιλάμε;
Ανυπομονησία για την υπομονή αλλά επίσης ανυπόμονη για την μη υπομονή.
Και εξακολουθεί εκείνη η άτιμη η βαρύ χειμωνιά να πλησιάζει και να ξεραίνει την αλόε.
Μισό τελειωμένα σβησμένα τσιγάρα θα μείνουν άθικτα με η στάχτη τους βουλιάζει στο τασάκι.
Σβούρες γύρω από τις ίδιες αναλύσεις σε ένα ατέλειωτο βουβό λαβύρινθο.
Η σκληρή πραγματικότητα έρχεται σιγά σιγά όταν στέκεσαι στον καθρέφτη.
Εκεί πια, δεν μπορείς πλέον να πεις ψέματα.
Στα χρόνια τα νεανικά κρυβόσουν από τους γονείς σου για ένα τσιγάρο και μια γουλιά κρασί, τώρα πια από τον μόνο που κρύβεσαι είναι τον ίδιο σου τον εαυτό όταν δεν γνωρίζει πόσο βαθιά είναι βουτηγμένος στη λάσπη.
Οι ψίθυροι οι πρόστυχοι, που γλυκό τραγουδούσαν ανήθικες προτάσεις εξατμίζονται αργά στην αντανάκλαση της πρώτης ηλιαχτίδας που η ημέρα θα φέρει.
Οι σκιές από τα στόρια θα υψωθούν και η πρώτη αναπνοή θα έρθει ζεστή και αχνιστή στην επίπεδη πραγματικότητα ενός κύκλου.
Που πατάμε τώρα λοιπόν;

Τρίχες, τρίχες παντού.
Μια, πέντε, εκατοντάδες.
Ο νιπτήρας μπουκωμένος, το πάτωμα κουκουλωμένο και το κεφάλι μου μισό.
Διακρίνοντας καλύτερα τις λεπτομέρειες του κεφαλιού.
Το μάτι επίσης παίζει ασταμάτητα σήμερα, χθες και όλες τις προηγούμενες μέρες.
Υπέρογκες προσπάθειες που ξεκινάνε από νωρίς το πρωί να με κάνω ένα καλύτερο και υγιέστατο άνθρωπο πράγματι είναι ψευδής.
Απασχολώ τον εαυτό μου με κάθε είδους καθαριότητα έτσι και το σώμα μου δουλεύει αλλά και ο εγκέφαλος μου μένει απασχολημένος, όλοι μένουμε ευχαριστημένοι.
Είπα πως αυτό εγώ ποτέ δεν θα το έκανα, μα τίποτε δεν είναι καθορισμένο επί της ουσίας απόλυτα, είναι απλά μια άλυτη εξίσωση.
Μετανιώνω για αυτό, και για αυτό πρέπει να κρατηθώ ειλικρινής ανάμεσα σε όλα αυτά.
Ζηλεύω εκείνους γιατί είναι ειλικρινής και ας πούμε εγώ αισθάνομαι πως ήμουνα λιγότερο.