Κορόιδεψα τον εαυτό μου νομίζοντας πως θα μου πεις την αλήθεια, αλλά το ήξερα πως ήσουν ένας μπελάς. Βρίσκω το βλέμμα μου να αναζητά την παρουσία σου και εσύ γελάς πίσω από την πλάτη μου.
Τότε ανακαλύπτεις πως δεν είσαι ένα τίποτα από ένα παιδάκι που ότι πιάνει χαλάει, μια κατάρα και ένα χαμένο παιχνίδι που από την αρχή έπρεπε να είχα δει.
Χωρίς να χάνεις χρόνο φεύγεις, και εκεί που περιμένω βλέπω εσε να κρύβεσαι πίσω από το ψέμα που πίστευες πώς δεν θα έβλεπα.
Ηλιθιωδώς με υποτίμησες και τώρα έχασες.
Νόμιζες πως τα είχες όλα αλλά εγώ λέω ότι δεν έχεις τίποτα, στο είπα δεν αξίζεις μια.
Παίξε και άλλο αλλά να ξέρεις πώς δεν θα κερδίσεις τίποτα από λύπηση προς το άτομο σου.
Χαμένος στο ίδιο του το παιχνίδι νομίζει πως είναι ο πιο πλούσιος, τι ειρωνεία.
2013

Ακόμα και αν εγκαταλείψεις γυρίζεις πάλι πίσω. Το παρελθόν είναι σαν μαγνήτης μια γνώριμη κατάσταση η ακόμα και μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν ήμουν μαζί του δεν έβλεπα την ώρα να φύγω και όταν έβγαινα από την πόρτα του ήθελα να γυρίσω πάλι πίσω. Ποιος ξέρει, οι συγκυρίες πολλές φορές μας αναγκάζουν να απορρίπτουμε αυτό που θέλουμε πολύ να έχομε. Βίαια αποξενώνεσαι και προσαρμόζεσαι ενώ στην τελική μπορεί να μην θες. Από όσο ξέρω η ζωή είναι δύσκολη γιατί δεν κάνουμε πάντα τις επιλογές που θα θέλαμε, άλλοτε επειδή δεν μπορέσαμε και άλλοτε επειδή αναγκαστήκαμε, εσύ τι θα κάνεις τελικά?

Στην ζωή μου θα εξακολουθεί να υπάρχει η σχιζοφρένεια.Αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν μπορεί να μου φερθεί σωστά. Με κάνουν σκουπίδι, μια φτηνή πόρνη. Γιατί πονάει τόσο πολύ? Μπορεί να γίνω περίεργη για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά στην ουσία θα σε κρατήσω ψηλά. Θα υποφέρω από το βάρος σου μα δεν θα με νοιάζει γιατί θα φαίνεται ένα τίποτα στο απέραντο παραλήρημα των συναισθημάτων. Σαν ρεύμα θα με χτυπά, όλο μου το σώμα θα παραληρεί καθώς θα μου ρουφάς την ψυχή. Στον πόλεμο δεν υπάρχει έλεος πάντα κάποιος πρέπει να πεθάνει, θα υποφέρει με σπασμούς καθώς θα χαζεύει την ζωή του να τον αποχαιρετά. Πόσα χάπια μπορούν άραγε να χωρέσουν στο στόμα μου? Όταν δεν θα με πια εκεί ποίος θα με θυμηθεί και ποιος θα πετάξει λίγο χώμα πάνω μου?

Νιώθω ένα άχρηστο κατασκεύασμα ανάμεσα στα υπόλοιπα, και αν και εσύ το αισθάνεσαι τότε δεν είμαι πια μόνη, ξέρω πως και κάποιου άλλου έχει συνθλιβεί η αξιοπρέπεια και δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα προϊόν προς μεταχείριση.
Τι απέγιναν εκείνες οι σκέψεις για το μέλλον? Τώρα πια είναι μια ανάμνηση καθώς στέκομαι τρομαγμένη σε αυτό που έχω γίνει.

Ήταν σαν να με χτύπησε δυνατά κάποιος με μια βέργα στον κώλο, στην αρχή λες πως σ αρέσει μα μετά όταν γυρίσεις να δεις βλέπεις τα σημάδια που δεν θες να θυμάσαι.
Σαν δηλητήριο που δεν λέει να φύγει από μέσα μου. Πόσο πολύ θα θελα να περπατάω τώρα στην Πατησίων κάτω από τον ήλιο και σε μια γωνία να είσαι εσύ να με περιμένεις όπως τότε.

Ανοίγω τα μάτια και βλέπω κάποιον από πάνω μου, γαμώτο τι έκανα πάλι. Προσπαθώ με κάποιο τρόπο να αγνοήσω το πρόσωπο απέναντι μου, κοιτάω αλλού ή αποφεύγω να ανταποδώσω τα φιλιά του. Ασταμάτητο παραμιλητό συναισθημάτων και ελπίδα στο να μου προσφέρει ότι έχει, γαμώτο εγώ απλά να γαμηθώ ήθελα. Οι άντρες είναι τόσο προβλέψιμοι, ειλικρινά δεν το διανοείται το μυαλό μου το πόσο εύκολα μπορώ να μαντέψω τι θέλουν να πουν πριν το πουν. Ακόμα και αν είναι άνθρωπος ανεξάρτητος, κατασταλαγμένος και στέκεται στα πόδια του στο τέλος είναι σίγουρο πως θα του κάνεις ψυχανάλυση στο κρεβάτι, εκείνος θα σε ακούει αποσβολωμένος για το πόσο σωστή είσαι και εσύ θα σκέφτεσαι πως θα καταφέρεις να φύγεις.
Δεν θέλω να ξαναγυρίσω πίσω, στην πραγματικότητα δεν θέλω να σε ξαναδώ, θέλω να ξεσκιστούμε, να κάνουμε ένα τσιγάρο και μετά να εξαφανιστώ με την δικαιολογία του στίλ όπως ότι πρέπει να ποτίσω την αλόε μου.
Για όσο θα μείνω στο σπίτι σου δεν θέλω να ακούσω τίποτα για τα προβλήματα ή για την εντύπωση σου για έμενα, θέλω να ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού και να με σπρώξεις στο πάτωμα, θέλω να δω πως φαίνεσαι από χαμηλά.
Το σώμα μου είναι κουρασμένο, γεμάτο μελανιές και στο ένα πόδι κουτσαίνω, πόσο ενδιαφέρον θα ήταν αν ήμουν έτσι εξαιτίας της σεξουαλικότητας μας.
Είναι ωραίο να εξερευνάς διαφορετικά κορμιά να υποτάσσεσαι και να μαγευέσαι. Όταν όμως τα βλέπεις σκούρα και θες να ξεφύγεις αισθάνεσαι το υπέρτατο στην διαδρομή για το σπίτι, ναι ρε φίλε δεν πρόκειται να με ξαναδείς.