Μόλις τελειώσανε υπήρξε μια παύση, κάποιες λέξεις άρχισαν να βγαίνουν σιγά σιγά και εκείνη αύριο θα φύγει.
Σε κάθε απόφαση υπάρχει και μια θυσία που πρέπει να κάνουμε, έτσι;
Σωστά;
..
Αυτή δεν είναι η ζωή;
..
και τον κοίταζε σαν παιδί, περιμένοντας την επιβεβαίωση μη τυχόν και υπολόγισε κάτι λάθος.
Ναι, έτσι είναι.
.
και τότε όλα έσβησαν
εκείνη, η ήδη καθορισμένη απόφαση έπεσε βαριά σαν πέτρα και την έπνιξε.
Όλες οι μελλοντικές αποφάσεις θα στηρίζονται σε μια και μόνο λέξη, θυσία.
Η ιδέα μίας λέξης πήρε σάρκα και οστά και της έμπηξε όσο πιο βαθιά μπορούσε το ψαλίδι.
Ανυπόφορη και τραγική εκείνη αποτραβήχτηκε, στα επόμενα δευτερόλεπτα είδε τη συνέχεια σε γρήγορη κίνηση.
Δεν ήταν θέμα να να παραδεχτεί κάτι επί του θέματος άλλα θέμα συνοχής.
Ένα σουρωτήρι θύμιζε η μορφή της, ότι και να προσπαθούσε να πιάσει από κάπου θα έμπαζε.
δεν την συνεπήρε η αλήθεια, χαμήλωσε το κεφάλι της και προσπάθησε να κρυφτεί στο στέρνο του.
Μη ψάχνεις να βρεις απάντηση σε κάτι του οποίου η απάντηση θα είναι επίπεδη.
Γυρίζοντας πίσω στην ταπετσαρία του βάθους της πόρτας μια ζωή σαν στάση junk food την περίμενε, γεμάτη με άσχημο πορνό και μια νέα εξάρτηση.
Θα πέσει με τα γόνατα στο πάτωμα και θα το καθαρίσει, θα τρίβει ένα ένα τα υπολείμματα από τα πιάτα και τα μάτια τις θα ΄ναι τρύπες κενές με ένα αχανές βλέμμα.