Το μυαλό μου φτιάχνει εικόνες που δεν υπάρχουν
είμαι σίγουρη δεν υπάρχουν
υπάρχει τόσο οχλαγωγία εκει μέσα
είναι τόσες φωνές που θα αρχίσω να τρελαίνομαι.
Δεν το θυμάμε ετσι
ο μόνος τρόπος να κλείσω αυτή την πόρτα είναι να ζαβωθώ
μετά θα καταπιαστώ με αυτή την κατασταση
δεν το θέλω
δεν είμαι εγω αυτη
με μπερδεύουν με κάποια άλλη
ίσως αν κρυφτώ πίσω απο κάποιον δεν θα φανώ
ίσως αν δεν βγώ έξω δεν θα χρειαστεί να επιβαρυνθώ με αλλονών δράματα
δύσκολα τα πράγματα
φοβάμαι
αυτό το συναίσθημα ίσως είναι το μόνο που μπορεί να με ταρακουνήσει
η οντότητα μου είναι τοσο διάφανη σε αυτόν τον περίγυρο

πρίν προλάβω να βάλω σε τάξη αυτό που σκέφτηκα το ξέχασα, έκανα άλλη συνειδητοποίηση
και εκείνη την ξέχασα γιατί προσπαθουσα να θυμηθω το γιατί όταν ξεπίδηξε το πως
και αυτο συμβαινει συχνά, τελευταία συνέχεια
ή θα είμαι φυτό ή θα έχω ξεχάσει μια ολόκληρη ανάλυση, την μια μετα την άλλη
τα φτερά μου είναι τσακισμένα
υπάρχει και χειρότερα
δεν το φαντάστικα
πίστεψα πως όταν θα ανοίξω τα μάτια θα είναι όλα απών
είναι
ακόμα και έτσι εκεί πάνω
δεν υπάρχει ησυχία
μου γκαζώνει τους ιστούς
δεν ξέρω πως να είμαι
η διάθεση θα αλλάξει ξανά και ξανά
η ενοχή και ο θυμός θα χορεψουν ξανα και ξανα
το σώμα αυτο είναι πια ξένο
μέρα με τη μέρα δεν ξέρω τι να το κάνω
το χάνω και με χάνει και εκείνο
σιγά σιγά ξεκινώ και αισθάνομαι μια ελαφρυά παράνοια
δυσκολευομαι να εμπιστευτώ
να μιλήσω
καλύτερα να τα πώ σε εμένα
καλύτερα να μην ξέρει κανείς
αν μιλήσω
βλέπω λογοκρισία ή απογοήτευση για μένα
τίποτα θετικό
βλέπω την ιδέα του εαυτού μου
μπροστά στα μάτια μου
στα μάτια αυτού που κοιτάω
το έχω σκεφτεί εξονυχιστικά
κοκκινίζω
και η μόνη σκέψη
η πράξη που θεωρώ σωστή
η απομόνωση
κάνε αυτό που ξερεις
γνωρίζεις καλά
ή
πιστεύεις μπορείς να κάνεις
βλέπω παντού αδιέξοδο
και αν ακόμα προσπαθήσω να βρω λύση
έχω χάσει το κουράγιο
δεν έχω ενέργεια να το δω
πρέπει να είμαι κάπου όπου δεν θα ξέρω τίποτα
θα είμαι άγνωστοι μεταξοί αγνώστων
πες μου
είναι αυτο καλή λύση
ελπιδοφόρα
ή τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα
πρέπει να σκηνοθετήσεις πολλά
έτσι
θα γίνεις καλός
πιστευτός
και σίγουρα στεκόμενος με λιγότερες ερωτήσεις να απαντήσεις.
γιατί να μπορώ να ανοίξω την πόρτα
να πω οτι θα γυρίσω και να μην το κάνω
ακόμα και αυτά που γράφω δεν μπόρω να διάβασω
με κουράζουν και τα σιχαίνομαι
μου φαίνοντε αρλούμπες και μιζέρια
χάσιμο χρόνου
παίρνω όμως το χρόνο για μένα
πρέπει κάπου να τα αποτυπώσω
ένα μικρο βάρος να φύγει μιας και τώρα είμαι εγώ και εγώ και εσύ
αποφάσισα να μην αναλύω όσο έκανα
βλέπω κανένα
το δωμάτιο δε με χωράει
τα όνειρα πεθαίνουν