Μία στοχαστική ανησυχία

Πολλές ενοχές, όχι όμως μετάνοιες και τα συναφή αλλά κάπου πριν από εκεί, να εκεί, που σκάβεις με κουτάλι.
Ας μην καθιερωθεί αυτή η αλλοπρόσαλλη μπούρδα όπου όλοι κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Ξέρεις σε τι απευθύνομαι, να όπως προχθές που είπαμε πως όλα είναι εντάξει και αράξαμε για ένα ακόμα τσιγάρο.
Δεν είναι τυχαίο βλέπεις, όλοι μας αναγνωρίζουμε τι πάει λάθος αλλά δυστυχώς λειτουργεί μόνο με μια ιδιότητα, ελλιπή αυτής που αναγνωρίζει και εξολοθρεύει τον κύριο εαυτού αυτό.
Φυσικά αυτό είναι μια κασέτα του παλιού μας εαυτού, μας διευκολύνει από το να τελέσουμε μια εξαντλητική και αφόρητη προεργασία σκατοποιήσης του κυρίου συνταξιδιώτη.
Καθώς λοιπόν αφουγκραζόμαστε το ταξίδι που κάνουμε ξαφνικά, ..
συνεχίζουμε να αφουγκραζόμαστε και να κάνουμε συνειρμούς να νομίζουμε πως ΕΧΟΥΜΕ την απάντηση, ΞΕΡΟΥΜΕ τι συμβαίνει πραγματικά ακόμα και για αυτά που δεν ξέρουμε τι είναι, τότε, ναι είμαστε απόν των πάντων.
Λίγο πιο πίσω από αυτό, όλοι είπαμε τις πιο άστοχες δικαιολογίες που ταυτοχρόνως, εκείνη τη στιγμή ΞΕΡΑΜΕ πως είναι εμάς αυτοί που πολεμούμε.
Ότι ωφελεί τον καθένα,

χωρίς φόβο και δισταγμό,
με θάρρος και συνείδηση να πω την αλήθεια
και μόνο την αλήθεια.